۱۳۸۹ بهمن ۱۲, سه‌شنبه

از ابوسعید ابوالخیر:

خواهی که کسی شوی زهستی کم کن
ناخورده شراب وصل مستی کم کن
بازلف بتان دراز دستی کم کن
بت را چه گنه تو بت پرستی کم کن

برای برف تازه

درویشی حمزه نام بشیخ(ابوسعید ابولخیر) نامه نوشت ، برسر نامه نوشته بود : «بو حمزه التراب»
شیخ بر پشتِ نامه نبشت این بیت و بفرستاد:
چون خاک شدی خاک ترا خاک شدم
چون خاک ترا خاک شدم پاک شدم

۱۳۸۹ دی ۳۰, پنجشنبه

در تواضع

وآن مرتبه ای است از مراتب شجاعت
وشجاعت مطیع گردانیدن قّوت غضبی است مر عقل صریح و رای صحیح را در وقت اقدام بر مخاوف و وقوع شداید و مصایب،
وآن کمال و اعتدال قوت سبعیست که
گاه بافراط باعث بود بر طلب جاه و غلبه و قهر و سلطنت، وداعی با کبر و عجب و حقد و تهوّر
وگاه به تفریط حامل بر جبن و بددلی و خوف و سستی ،
تاشکوه و جمال و فّر و بها ء مردم ببرد
و قدر و وقع او را بکاهاند و در نظر عقلا حقیر گرداند
و بسخافت عقل و رکاکت رای منسوب کند.
   تحفته الاخوان فی خصائص الفتیانعبد الرّزاق کاشی ( مرتضی صراف کتاب رسایل جوانمردان)

مبادی و مبانی فتوّت

اول:توبه
دوم: سخا
سیوم:تواضع
چهارم: امن
پنجم:صدق
ششم:هدایت
هفتم: نصیحت
هشتم:وفا
نهم:آفات فتوّت و قوادح مروّت
دهم:فرق میان فتی و متفتی و مدعی
تحفته الاخوان فی خصائص الفتیانعبد الرّزاق کاشی (مرتضی صراف کتاب رسایل جوانمردان

در مروّت

بزرگان چنین گفته اند که :مروت شاخیست از فتوّت ،این خود نیک است.
اما بنسبت اهل و عیال:
نفقه و کسوه ایشان مقدم داشتن، و جهد کردن تا از وجه حلال باشد.
و با ایشان به خوی خوش زیستن،
 و وظیفه دین با ایشان در کار دادشتن ، و از کارهای پسندیده در آموختن
 و مجال گستاخی ندادن و زبان را از فحش نگاه داشتن
و با خویشان
همچنین بدانچ دست رسد خدمت بجای آوردن
و با ایشان پیوستن و از خوشان درویش عار نداشتن و ایشان را از محل تهمت نگاه داشتن است.
اما بنبت پدر ومادر،
آنرا چه توان گفت.
جان و تن مال فدای خدمت ایشان کردن ،
و حرمت ایشان چو حرمت خدا و رسول داشتن
و همیشه پای بوسیدن و در روی مالیدن و آرزوی ایشانرا دادن
وسخن با ایشان نرم گفتن
و فرموده ایشانرا منقاد و مستسلم بودن
ورضای ایشان را رضای خدا و رسول دانستن است.
علی هذا القیاس زندگانی اهل مروّت چنین باشد.
 فتّوت نامه نجم الّدین زرین کوب  (مرتضی صراف،کتاب رسایل جوانمردان)

عیّاری

                  برهمه چیزی کتابت بود،         
                                             مگر
                                                   بر آب
                واگر گذر کنی بر دریا،    
                از خون خویش
                                 بر آب
                                      کتابت کن،
تا آن کز پی تو در آید
داند که
          عاشقان و        
                   مستان و
                                   سوخته گان
                                                   رفته اند... .
ابوالحسن خرقانی
نوشته بر دریا(محمدرضا شفیعی کدکنی)

۱۳۸۹ آذر ۲۹, دوشنبه

بسم الله الرحمن الرحیم

گربرسرنفس خود امیری مردی
برکوروکرارنکته نگیری مردی
          مردی نبود فتا ده را پای  زدن          
گردست فتا ده رابگیری مردی